Ο Άλκης δολοφονήθηκε έξω από το σχολείο μας. Στο πεζούλι που κάθονται οι μαθητές και οι μαθήτριές μας  κάθε μεσημέρι, για να χαλαρώσουν μετά το τέλος του σχολικού ωραρίου.

Στη θέση του Άλκη θα μπορούσαν να είναι τα αγόρια και τα κορίτσια μας.

Καταπέλτης ο ιατροδικαστής: Με δρεπάνι, με χτυπήματα στο κεφάλι …

Βίαιος θάνατος. Ψυχρός. Άνανδρος.

Η σκέψη μας είναι στο πεζοδρόμιο που έσφαξαν τον Άλκη.

Είναι στον Άλκη (κι ας μην τον γνωρίζαμε), είναι στους γονείς του.

Ποια λόγια παρηγοριάς να τους πεις;

Νάναι ελαφρύ το χώμα του και καλή δύναμη στους γονείς του και στους δικούς του ανθρώπους.

Κρατώντας ενός λεπτού σιγή και γράφοντας από καρδιάς λίγα λόγια οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ΄τάξης τίμησαν τη μνήμη του αδικοχαμένου Άλκη.